Met zijn kenmerkende ‘International Orange’-kleur, majestueuze torens en elegante kabels is de Golden Gate Bridge een van de meest gefotografeerde en direct herkenbare bruggen ter wereld. Dit technische wonder overspant de Golden Gate-zeestraat en verbindt San Francisco met Marin County.
1. Vernoemd naar de zeestraat, niet naar de kleur
De naam ‘Golden Gate Bridge’ verwijst naar de zeestraat die de brug overspant: de Golden Gate. Deze zeestraat, de ingang van de Baai van San Francisco vanuit de Stille Oceaan, kreeg zijn naam rond 1846 van kapitein John C. Frémont, die de gelijkenis zag met de Gouden Hoorn in Istanbul.
De iconische oranje kleur van de brug heeft dus niets met de naam te maken, hoewel het wel een gouden gloed kan hebben bij zonsondergang.
2. De iconische kleur was bijna anders geweest
De kenmerkende kleur, ‘International Orange‘, was oorspronkelijk alleen bedoeld als grondlaag (primer) om het staal tijdens transport en bouw te beschermen tegen roest. De Amerikaanse marine wilde de brug aanvankelijk in zwarte en gele strepen schilderen om de zichtbaarheid voor schepen te vergroten.
Hoofdingenieur Irving Morrow vond de oranje grondlaag echter zo goed passen bij het landschap – het contrasteerde mooi met de blauwe lucht en zee en de groene heuvels – dat hij ervoor pleitte om deze kleur permanent te maken. Gelukkig kreeg hij zijn zin!
3. Een ‘onmogelijke’ constructie
Voordat de bouw begon, werd het project door velen als onmogelijk beschouwd. De Golden Gate-zeestraat staat bekend om zijn sterke stromingen, diepe water (meer dan 90 meter), harde winden en dichte mist. Bovendien lag het gebied dicht bij de San Andreasbreuklijn, wat het risico op aardbevingen met zich meebracht.
Het overwinnen van deze technische en natuurlijke uitdagingen maakte de voltooiing van de brug in 1937 des te indrukwekkender. Hoofdingenieur Joseph Strauss en zijn team moesten baanbrekende technieken ontwikkelen.
4. Baanbrekende veiligheidsmaatregelen
Hoofdingenieur Joseph Strauss was zeer begaan met de veiligheid van de bouwvakkers, wat ongebruikelijk was voor grote bouwprojecten in die tijd. Hij introduceerde verplichte veiligheidshelmen (destijds een noviteit) en liet een enorm veiligheidsnet onder de brug spannen tijdens de constructie van het brugdek.
Dit net heeft het leven gered van 19 mannen, die bekend werden als de ‘Half Way to Hell Club’. Helaas vonden er tijdens de bouw toch 11 dodelijke ongevallen plaats, waarvan 10 toen een steiger door het net viel.
5. Art Deco ontwerpdetails
Hoewel de brug vooral een technisch hoogstandje is, bevat het ontwerp ook subtiele Art Deco-elementen, vooral in de torens. Ingenieur Irving Morrow, die ook verantwoordelijk was voor de kleurkeuze, voegde esthetische details toe zoals de verticale ribbels op de torens (die licht en schaduw vangen), de gestroomlijnde vormen en de straatverlichting.
Deze details geven de brug, ondanks zijn industriële schaal, een zekere elegantie en maken het meer dan alleen een functioneel bouwwerk.
6. Continu schilderwerk
Het onderhouden van de iconische kleur en het beschermen van het staal tegen het zoute zeeklimaat is een doorlopend proces. Een team van schilders is constant bezig met het bijwerken van de verf en het vervangen van gecorrodeerde klinknagels en stalen onderdelen.
In tegenstelling tot de populaire mythe wordt de brug niet continu van begin tot eind opnieuw geschilderd. Het schilderwerk gebeurt gericht op de plekken waar het het meest nodig is, met een speciale, corrosiebestendige verf.
7. Indrukwekkende statistieken
De Golden Gate Bridge was bij de opening in 1937 de langste hangbrug ter wereld, met een hoofdoverspanning van 1280 meter. De totale lengte, inclusief de aanbruggen, is 2737 meter.
De twee torens rijken 227 meter boven het water uit. De dikke staalkabels, waar het brugdek aan hangt, bestaan elk uit meer dan 27.000 individuele staaldraden, met een totale lengte die genoeg zou zijn om drie keer rond de evenaar te gaan.
8. Geluid van de brug bij harde wind
Sinds een renovatie in 2020 waarbij de leuningen aan de westkant werden vervangen door dunnere, meer aerodynamische spijlen, produceert de brug bij harde wind uit een specifieke richting een opvallend zoemend of zingend geluid.
Dit geluid, veroorzaakt door de wind die langs de spijlen strijkt, is soms kilometers ver te horen en heeft geleid tot gemengde reacties, van fascinatie tot irritatie.
9. Een populaire filmlocatie
De Golden Gate Bridge is een van de meest gefilmde landmarks ter wereld. Hij figureert in talloze films, tv-series en commercials, vaak als symbool voor San Francisco of Californië.
Helaas is de brug in films ook vaak het doelwit van rampen of aanvallen, van aardbevingen (zoals in ‘San Andreas’) tot monsters (zoals in ‘Godzilla’ en ‘Pacific Rim’) en schurken (zoals in de James Bond-film ‘A View to a Kill’).
10. Meer dan alleen een autobrug
Hoewel de brug zes rijstroken voor autoverkeer heeft, is hij ook toegankelijk voor voetgangers en fietsers. De trottoirs aan weerszijden bieden een unieke ervaring en spectaculaire uitzichten op de stad, de baai, Alcatraz en de Stille Oceaan.
Wandelen of fietsen over de Golden Gate Bridge is een populaire activiteit voor zowel toeristen als lokale bewoners, hoewel het er behoorlijk winderig kan zijn.